Ogół narzędzi i bibliotek dla języka Java, we wczesnej fazie rozwoju platformy (wersje 1.0 i 1.1) określano mianem Java Development Kit (JDK). Jednak liczba dostępnych mechanizmów i specyfikacji bardzo szybko rosła. Zdecydowano więc, że zestaw technologii platformy Java podzielony będzie na trzy pakiety: podstawowy, rozszerzony (przeznaczony do implementacji systemów korporacyjnych) oraz mikro (dla urządzeń mobilnych). Jednocześnie stwierdzono, że kolejna wersja (1.2) platformy zawiera tak wiele nowych mechanizmów, że jest to właściwie zupełnie nowa Java, tj. Java 2. W konsekwencji obrano dla kolejnej wersji technologii udostępnianych w ramach platformy Java nazwy odpowiednio Java 2 Standard Edition (J2SE), Java 2 Enterprise Edition (J2EE) oraz Java 2 Micro Edition (J2ME).
Akronim J2SE oznacza więc zbiór specyfikacji technologii podstawowych, J2EE zbiór specyfikacji technologii korporacyjnych a J2ME zbiór specyfikacji technologii dla urządzeń mobilnych.
JDK to zestaw podstawowych narzędzi programisty oraz zbiór bibliotek implementujących specyfikację J2SE. JDK jest więc w pewnym sensie implementacją specyfikacji J2SE.
Począwszy od wersji 1.5 języka Java postanowiono ponownie zmienić konwencję nazewniczą i wyrzucić z nazwy dodaną wcześniej cyfrę 2. Począwszy od Javy w wersji 1.5 powinno się zatem używać nazw Java Standard Edition, Java Enterprise Edition oraz Java Micro Edition a w formie skróconej odpowiednio Java SE, Java EE i Java ME (nie JSE, JEE czy JME). Sam skrót JDK jest obecnie akronimem dla Java SE Development Kit.